Tymianek, a bardziej książkowo – tymianek właściwy (Thymus vulgaris) należy do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Znany również pod takimi nazwami jak tymianek pospolity, ogrodowy, prawdziwy, macierzanka lub tymian [źródło].
Tymianek znany jest w Polsce głównie jako suszona przyprawa lub świeże zioła w doniczce. Z botanicznego punktu widzenia – to gałęzisty, wieloletni półkrzew o ciemnozielonej barwie, z prostą, drzewiastą łodygą. Liście tymianku mają owalny kształt, są delikatne i przyjemnie pachną. Okres kwitnienia przypada na czas wiosny i lata, a jego kwiaty wówczas są jasnofioletowe. Tymianek pochodzi z rejonów Morza Śródziemnego, jednak obecnie uprawia się go na całym świecie [źródło].
Z ciekawostek – pierwsze wzmianki o tymianku i jego zastosowaniu znaleziono ok. 3500 lat temu. Poza aspektem kulinarnym, jego liście, kwiaty i łodygę używano również w celach leczniczych oraz religijnych – do mumifikacji zwłok i kadzideł [źródło].
Dokładny skład tymianku, czyli zawartość związków chemicznych oraz olejków eterycznych, różni się od rodzaju klimatu i obszaru, na którym jest uprawiany, a także okresu zbiorów czy sposobu jego konserwacji.
SKŁADNIK | ZAWARTOŚĆ/100 g |
---|---|
Kaloryczność | 101 kcal |
Białko | 5,56 |
Tłuszcze | 1,68 g |
w tym nasycone kwasy tłuszczowe | 3,2 g |
Węglowodany | 24,4 g |
Błonnik | 14 g |
Wapń | 405 mg |
Żelazo | 17,4 mg |
Magnez | 160 mg |
Fosfor | 106 mg |
Potas | 609 mg |
Sód | 9 mg |
Cynk | 1,81 mg |
Miedź | 0,56 mg |
Witamina C | 160 mg |
Witamina B2 | 1,82 mg |
Foliany | 45 µg |
Witamina A | 238 µg |
Liście tymianku są zasobne w potas, żelazo, wapń, mangan, magnez, selen. Głównym składnikiem wyekstrahowanego olejku jest tymol oraz karwakrol i to właśnie one odpowiadają za silne właściwości przeciwutleniające tymianku [źródło].
Badania in vitro i in vivo wykazały korzystne działanie tymianku w różnych aspektach [źródło]:
Wynika on przede wszystkim z wysokiej zawartości związków fenolowych oraz ich właściwości neutralizowania wolnych rodników, które w nadmiarze nie są korzystne. Badania prowadzone na roślinach z rodzaju Thymus z różnych regionów Indii potwierdziły, że Thymus vulgaris, czyli tymianek właściwy posiadał wyższą aktywność antyoksydacyjną niż inne gatunki z tego rodzaju. Dodatkowo wiele prac analizowało działanie wyizolowanych związków z tymianku (lotne ekstrakty, tymol, karwakrol) między innymi na:
Wykazano korzystne efekty tymianku i jego związków przede wszystkim u zwierząt, więc warto pamiętać, że nie ma to bezpośredniego przełożenia na człowieka i jego organizm.
Tutaj bardzo podobnie jak wyżej, wiele badań oceniało działanie ekstraktów z tymianku w aspekcie przeciwzapalnym. Wykazano m.in. zmniejszenie wydzielania i ekspresji genów mediatorów prozapalnych, a także zmniejszenie stanu zapalnego oraz redukcję cytokin prozapalnych u szczurów z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
Związki obecne w tymianku, które przedstawia się jako mające potencjał w interwencjach terapeutycznych wspierających leczenie nowotworów, to karwakrol i tymol. Wykazano ich przeciwnowotworowe i chemoprewencyjne działanie polegające na m.in. wzbudzaniu apoptozy (śmierci komórek nowotworowych), hamowaniu ich wzrostu czy modulowaniu aktywności enzymów metabolizujących substancje rakotwórcze. Ponadto, obserwowane są właściwości antynowotworowe tymolu na liniach komórkowych raka płuc, piersi i prostaty.
Tymianek od czasów starożytnych znany był z właściwości antyseptycznych, a od XVI wieku znalazł swoje zastosowanie w leczeniu malarii. Działanie przeciwbakteryjne jest skorelowane z wysoką zawartością związków fenolowych, karwakrolem i tymolem. W jednym z badań zaobserwowano, że olejek tymiankowy działał najbardziej skutecznie przeciwko bakteriom: Staphylococcus aureus i Klebsiella pneumoniae [źródło]. Inne badania donoszą, że również Escherichia coli, Yersinia enterocolitica, Listeria monocytogenes i Enterococcus faecalis są wrażliwe na ekstrakt etanolowy z T. vulgaris [źródło].
Aktywność antybakteryjna tymianku zależy od procentowego składu jego głównych składników, które mają zdolność do niszczenia lub hamowania wzrostu wielu różnych rodzajów bakterii [źródło]. Pomimo wielu obiecujących badań w tym zakresie, problemem jest właściwe wykorzystanie tymianku i jego związków z powodu niskiej rozpuszczalności w wodzie, wrażliwości na światło, temperaturę i wilgotne warunki oraz niestabilność chemiczną i strukturalną [źródło].
Związki aktywne w tymianku mogą działać korzystnie również pod kątem przeciwgrzybiczym. Obserwacjom poddaje się głównie najczęstszy patogen wywołujący zakażenia grzybicze, czyli Candida [źródło]. Jednak wciąż brakuje dokładnych danych na temat mechanizmów, które za tym stoją oraz informacji na temat skutecznych dawek wspomagających leczenie [źródło].
Tymianek jest częstym składnikiem tabletek i syropów na kaszel. Jego właściwości w tym zakresie są znane w ziołolecznictwie od lat. Badanie na 749 pacjentach z ostrym kaszlem spowodowanym infekcjami górnych dróg oddechowych wykazało, że przyjmowanie syropu na bazie wyciągów tymianku i bluszczu poprawiło ocenę ciężkości zapalenia oskrzeli, zmniejszyło nasilenie kaszlu oraz polepszyło ogólną jakość życia związaną ze stanem zdrowia [źródło].
Ponadto, przegląd skuteczności związków stosowanych w ziołolecznictwie w leczeniu kaszlu (z powodu infekcji górnych dróg oddechowych i przeziębienia) również wykazał podobne, korzystne wnioski. Zaobserwowano, że stosowanie preparatów na bazie bluszczu, pierwiosnka i tymianku było skuteczniejsze od placebo w zmniejszaniu objawów kaszlu. Dodatkowo, wysunięto wniosek, że w przypadku mokrego kaszlu można zalecać preparaty na bazie bluszczu, wiesiołka, tymianku i ich olejków eterycznych. Wzmagają one wydzielanie zalegającej wydzieliny i ułatwiają odkrztuszanie. Poza tym, może to zmniejszać problemy ze snem, które chyba zna każdy z nas, kto kiedyś miał przeziębienie z kaszlem.
W jednej z metaanaliz zgłoszono jedynie kilka małych działań niepożądanych w leczeniu kaszlu ziołami, co sugeruje, że wspomniane fitoterapeutyki, również te z tymiankiem, mogą być zalecane jako uzupełnienie medycyny konwencjonalnej. Jednak mimo obiecujących danych, nadal potrzebne są dalsze badania w tym temacie [źródło].
W ziołolecznictwie tymianek używa się również jako produkt polepszający trawienie. Działanie to może wynikać z obecności substancji, które pobudzają wydzielanie soku żołądkowego, poprawiając tym samym trawienie i przyswajanie pokarmów. Może być używany do łagodzenia bólów brzucha, wzdęć i innych drobnych dolegliwości trawiennych. Jednak w większości, dane te czerpią z tradycyjnego stosowania ziół i praktyk ludowych, a niekoniecznie z badań klinicznych. Dodatkowo, warto pamiętać, że reakcja każdego z nas na taki produkt może być różna [źródło].
W związku ze swoim działaniem przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym, związki tymianku badane są również pod kątem wpływu na zmiany trądzikowe. Jedna z prac analizowała efekty po zastosowaniu 5 rodzajów olejków eterycznych (z drzewa herbacianego, goździków, tymianku, mięty i bazylii) oraz możliwe mechanizmy ich działania przeciwko Cutibacterium Acnes i Staphylococcus epidermidis. Są to bakterie powodujące pęcherzykowe i okołomieszkowe zapalenia mające wpływ na zmiany trądzikowe. Badania prowadzone na liniach komórkowych wykazały, że olejek eteryczny z tymianku ma najsilniejsze działanie przeciwdrobnoustrojowe, a głównymi składnikami, które mają na z tym związek są fenole i terpenoidy. Co najważniejsze, są to badania jedynie in vitro, na liniach komórkowych. Brakuje jakościowych badań klinicznych, na ludziach, które wskazywałyby na taki sam efekt [źródło].
Tymianek jest popularnym ziołem kuchennym ze względu na swój wyjątkowy smak i aromat. Może być używany na wiele sposobów w kuchni, aby wzbogacić smak potraw.
Sprawdź nasz przepis na deser z dodatkiem tymianku. Brzmi dziwnie? Spróbuj i sama się przekonaj jak wszystkie smaki świetnie się łączą ;). Przepis pochodzi z V edycji Diet z marketów (edycji dla osób zdrowych i insulinoopornych). Jeśli masz IO, ten deser może świetnie się u Ciebie sprawdzić.
Składniki (na 2 porcje):
Przygotowanie:
Wskazówka: Owoce smakują najlepiej na świeżo. Jeśli nie masz czasu, zjedz panna cottę z brzoskwinią, orzechami i cynamonem bez grillowania brzoskwini.
Makro (na 1 porcję): 274.1 kcal / B:21.7 / T:10.4 / W:23.0
Poza aspektami kulinarnymi, tymianek i jego związki mogą być wykorzystywane:
Mimo, że tymianek oraz jego aktywny związek, czyli tymol są ogólnie uważane za bezpieczne, to niektóre badania donoszą, że tymol może powodować potencjalne skutki toksykologiczne i reakcje alergiczne.
Badań na temat mutagenności i genotoksyczności tego związku jest niewiele, a ich wyniki są sprzeczne. Ponadto, prowadzone były one jedynie na zwierzętach bądź liniach komórkowych. Potrzeba więcej danych na ten temat oraz oceny szkodliwych dawek, aby wysuwać konkretne wnioski [źródło].
W kilku pracach wykazano możliwość wystąpienia reakcji alergicznej na olejek tymiankowy po kontakcie ze skórą substancji o wysokim stężeniu. Potencjalne objawy to wysypka skórna, skurcz oskrzeli, atak astmy czy reakcja anafilaktyczna. Z tego powodu, olejku tymiankowego nie zaleca się u osób uczulonych na tymianek albo inne rośliny z rodziny Lamiaceae z uwagi na możliwą reakcję krzyżową [źródło].
Warto podkreślić, że skutki uboczne, o których mowa dotyczą samego tymolu wyizolowanego z tymianku oraz olejku tymiankowego. Spożycie tymianku jako świeżego zioła czy przyprawy w formie suszonej w takich konwencjonalnych dawkach powinno być bezpieczne i niepowodujące negatywnych objawów.
Tymianek to aromatyczne zioło i przyprawa o wszechstronnych właściwościach kulinarnych oraz leczniczych. Mimo braku jakościowych badań klinicznych oceniających jego działanie, mechanizmy i dawki w konkretnych jednostkach chorobowych i problemach, o których wspominano, to produkt, który warto dodać do codziennej diety. Zarówno w formie suszonej, jak i świeżej, będzie świetnym, pachnącym i korzystnym dla zdrowia składnikiem zdrow(sze)go odżywiania. Zioła to jeden z must have produktów w kuchni! Może tymianek będzie jednym z nim u Ciebie? Znajdź swój ulubiony sposób na tymianek i podziel się nim w opisie!
PCOS to jedno z najczęstszych zaburzeń hormonalnych u kobiet, które może współwystępować z insulinoopornością, problemami z płodnością, trądzikiem czy trudnościami z utrzymaniem prawidłowej masy ciała. Wpływ diety na przebieg PCOS…
W dzisiejszych czasach cukier stał się jednym z największych wrogów naszej diety. W mediach społecznościowych czy w rozmowach ze znajomymi często słyszymy: cukier uzależnia jak kokaina, cukier zabija. Wytykamy go…
“Nie stresuj się tak” – ale by było pięknie, jakby ten tekst kiedykolwiek zadziałał na kogoś, kto jest w swoim szczytowym momencie stresu. Proces odzyskiwania wewnętrznej równowagi jest bardzo złożony…
Zaburzenia z napadami objadania się (BED) to jedno z najczęściej występujących zaburzeń odżywiania, które charakteryzuje się utratą kontroli nad jedzeniem i towarzyszącym temu poczuciem winy. Choć sporadyczne przejedzenie zdarza się…